ธรรมะ พระจันทร์ยิ้ม
เขียนเมื่อ : วันศุกร์ ที่ 9 เดือน มิถุนายน พ.ศ.2560 | อ่านแล้ว : 2,819 ครั้ง
เมื่อคนในครอบครัวไม่เห็นด้วยกับการปฏิบัติธรรม
ถาม : ปัญหาข้อนี้เป็นปัญหาต่อเนื่องจากการออกปฏิบัติธรรมของบุคคลหนึ่ง คือ ความไม่พอใจ ไม่ชอบใจ ไม่เห็นด้วย และบางคราวถึงขั้นขัดขวาง ทั้งการพูดและการกระทำของบุคคลในครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ พี่ น้อง หรือสามี ภรรยา ในการที่จะไปปลีกวิเวกถือเนกขัมมะอยู่ที่วัดหรือสถานปฏิบัติธรรมสัก 3 วัน 5 วัน 7 วัน เราควรทำเช่นไร?จะอธิบายอย่างไรให้คนในครอบครัวเข้าใจ
ตอบ : ข้อแรกเลย ชี้ให้เขาเข้าใจถึงคำว่า "บุญหมด" ที่เรามีชีวิตอยู่ได้เช่นนี้ ไม่พิกลพิการ ไม่ประสบวิบัติภัยเช่นคนอื่น ๆ ก็ด้วยอานิสงส์แห่งบุญเก่าที่เกื้อหนุนชีวิต ถึงเวลาบุญหมดชีวิตก็อาจตกต่ำเกินคะเน เพราะทั้งกรรมเก่าและกรรมใหม่ที่ทำ ๆ มาในชีวิตนี้จะแสดงผลอย่างไรไม่รู้ ดังนั้นไม่ควรประมาทและบุญที่สูงที่สุดในพระศาสนาคือการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน การไปปลีกวิเวก 3-7 วัน เป็นการไปเติมกุศลเกื้อหนุนชีวิตดีกว่าปล่อยชีวิตไปวัน ๆ กับการหาเงิน กินและเที่ยวหายใจทิ้งไปตามอำนาจของกิเลส
ควรทิ้งท้ายด้วยว่า การปล่อยให้ชีวิตหมกมุ่นอยู่ด้วยการทำมาหากิน เป็นการปล่อยให้ชีวิตสูญเปล่า เพราะไม่มีใครนำทรัพย์เหล่านั้นติดตัวไปได้เลย ต่างจากอริยทรัพย์ที่จะนำพาชีวิตให้มีความรุ่งเรืองทั้งในชีวิตนี้และในภพภูมิต่อไป การสะสมทรัพย์ทางโลกต้องใช้เวลานานมาก แต่การได้มาซึ่งอริยทรัพย์อันประเสริฐใช้เวลา 7 วัน ชีวิตก็ไม่สูญเปล่าแล้ว แบ่งเวลามาสักนิดเถิด